We leven in het Westen in een wereld vol mogelijkheden. Daar mogen we blij mee zijn, maar de keerzijde is dat die mogelijkheden vaak ook een bron van stress en onrust zijn. Als er zoveel kán, willen we ook veel! Als we niet de juiste keuzes maken, missen we misschien de boot. Bovendien willen we alles ook nog eens zo goed mogelijk doen.
We worden overspoeld met informatie, met producten, met media die ons voorspiegelen hoe we moeten leven, wat we moeten hebben en hoe we de perfecte ouder kunnen zijn. Het idee heerst dat alles maakbaar is. Onvolkomenheden kunnen gerepareerd worden, en we maken ons vreselijk druk als iets eens anders loopt dan we gepland hadden. We hebben toch immers alles onder controle?
Dat het leven zo niet werkt, weten we diep in ons hart allemaal wel. En we zien het ook: de dolende dertiger is een normaal verschijnsel geworden. De generatie die niet weet wat ze moet kiezen, een baan hier of in het buitenland, wel of geen kinderen, een relatie of niet. En de vermoeide veertiger wil en doet het allemáál: werken, een gezin, een leuk sociaal leven, sporten… Gevolg: stress alom. Want we trekken het niet meer, dat voortdurende streven naar méér en perfectie, naar geluk.
Leave A Reply